Sposób, w jaki mózg przetwarza informacje o przestrzeni, lokalizacji i odległości w odniesieniu do konkretnego obiektu, nazywany jest tendencyjnością przestrzenną. Można to zaobserwować na przykładzie różnicy w reakcji psa i dziecka na informację o tym, gdzie znajduje się zabawka lub smakołyk.
Według neurobiologa Ivaylo Iotcheva z Budapesztu, już w młodym wieku dziecko interpretuje gest jako wskazanie obiektu, podczas gdy pies interpretuje go jako sygnał kierunkowy.
Nowe badanie wykazało, że niektóre psy potrafią przezwyciężyć uprzedzenia przestrzenne podczas rozwiązywania nietrywialnych zadań.
Dwa modele behawioralne zostały przetestowane na 82 psach domowych różnych ras i rozmiarów. W pierwszym przypadku zwierzę miało nie więcej niż 50 prób zrozumienia, czy smakołyk został umieszczony po prawej czy lewej stronie talerza. W drugim przypadku użyto białych okrągłych i czarnych kwadratowych talerzy. Oba talerze były zawsze umieszczone obok siebie, ale smakołyk znajdował się tylko na jednym z nich. Za każdym razem talerz był wybierany losowo.
Okazało się, że psy uczyły się szybciej, jeśli smakołyk był umieszczony po prawej lub lewej stronie talerza, a nie na nim. Zwierzęta szybciej uczyły się konkretnej lokalizacji niż właściwości obiektu, takich jak kolor i kształt.
